Teo, hoofdpersoon van het Italiaanse romantisch drama ‘Il colore nascosto delle cose’. Teo heeft al een vriendin en een minnares, maar zodra hij de aantrekkelijke blinde Emma ontmoet, beseft hij dat er voor een derde vrouw nog wel plek is. 
‘Il colore nascosto delle cose’ is meer dan het verhaal over een Casanova in een midlifecrisis. En meer dan een verhaal over een handicap. De film gaat over de mooiste eigenschap die een mens bezit: diens aanpassingsvermogen. Samen met Teo bewonderen we hoe Emma op een heel eigen manier een heel alledaags leven leidt. Ze werkt als osteopaat, gaat samen met een halfblinde vriendin de hort op en begeleidt (op meerdere manieren) de strontchagrijnige blinde puber Nadia. Door Emma te observeren begrijpt Teo hoe je een volwaardig en volwassen leven kunt leiden.
De manier waarop Emma met haar handicap omgaat is een van de charmes van deze film. Een ander element waardoor we blijven kijken, is of Teo’s vriendin en zijn minnares achter zijn escapade met Emma komen. Gelukkig wordt het drama nooit te dik aangezet en houden de acteurs het redelijk onderkoeld. De enkele keer dat het wel dramatisch wordt, zoals tussen Emma en Nadia, dan gaat het ook over echt fundamentele zaken.

Italië / Zwitserland, 2017, 115 min.
Regie: Silvio Soldini
Met: Valeria Golino, Adriano Ginnini  e.a.